Vrijheid om te creëren: Joseph Eriksson over filmen met de FUJIFILM X-H2S

Video in het Engels

Na een kortfilmproductie viert videomaker Joseph Eriksson het vermogen van de FUJIFILM X-H2S om op elke schaal meeslepende verhalen te vertellen

Veel meer dan foto’s, heeft narratieve filmproductie de reputatie ontoegankelijk te zijn. In mainstreamfilms worden miljoenenbudgetten verdeeld over grote casts, uitgebreide lichtopstellingen en de huur van gespecialiseerd, speciaal ontworpen materiaal. Maar er is nog een andere vorm van videocreatie, waarbij vindingrijkheid hand in hand gaat met kunstzinnigheid. Elke dag produceren toegewijde personen zoals Joseph Eriksson narratieve werken met een hoogwaardige uitstraling – en slechts een fractie van de investering. Hij is een levend bewijs dat je ook met een moeilijke start de eindstreep kunt halen.

“Ik denk dat ik geluk had”, mijmert hij. “Mijn vader werkte als videograaf toen ik jonger was, dus we hadden altijd filmcamera’s in huis. Hij liet me ermee spelen, maar hij zei altijd dat het een onmogelijke business was, dus hij veranderde zelf na een paar jaar van koers.

“Ik heb dat altijd in mijn achterhoofd gehouden, maar ik bleef voor het plezier kortfilms maken, samen met mijn nichten en broer. Ik nam een lange pauze van het filmmaken en realiseerde me op een dag dat ik weer wilde gaan creëren. Ik had een vriend die een digitale spiegelreflexcamera had, dus belde ik hem en zei: ‘Laten we een film maken.’ We hebben dan ‘s morgens afgesproken, ‘s middags gefilmd en ‘s avonds geëditeerd. We gingen binnen de 24 uur van idee naar eindproduct.”

Na nog een paar projecten puur voor de passie, begon Joseph, die ondertussen volwassen was, met klanten te praten. De timing was in zijn voordeel, en een duidelijke toewijding aan het vak gaf hem alles wat hij nodig had om professioneel aan de slag te gaan. Hij begon in de mode en stapte later over op commercieel werk voor wereldwijde merken.

“Videografie veranderde”, herinnert Joseph zich. “De videospecificaties van digitale spiegelreflexcamera’s werden steeds beter en de bewerkingssoftware was toegankelijker. Klanten waren blij met zowat elk bewegend beeld, omdat het niet langer onbetaalbaar was. En dat was het begin van het socialmediatijdperk. Iedereen wilde eruit springen.”

De meest recente kortfilm van Joseph, gemaakt in samenwerking met Fujifilm, was een terugkeer naar zijn roots. Hij kreeg een FUJIFILM X-H2S aangeboden en werd gevraagd een verhaal te schrijven en een narratief werk te regisseren, naast zijn gebruikelijke cinematografie-input. Out of Stock is een komische benadering van de strijd van een moderne man met online winkelen.

“Het is niet mijn typische werk. Toen ik met het team van Fujifilm sprak, stonden ze helemaal open voor ideeën. Ik had genoeg inspiratie van andere creatievelingen, dus ik wist dat het haalbaar was om geweldige dingen te bereiken met minimale middelen. Ik had een visie op een komedie, maar zonder de typische beeldtaal van een komedie.”

Joseph ging de uitdaging van een lichte kit tot het uiterste aan. Hoewel de X-H2S naadloos kan worden ingepast in high-end workflows met veel omringende tools, was er voor deze productie niet meer nodig dan een kleine camerakooi, een vijf-inch monitor en de nodige stabilisatie.

“Met de X-H2S wist ik dat de film vanaf het begin goed zou gaan wat betreft de beelden – het is een prachtige sensor met ongelooflijke kleuren – daar ging ik bewust mee experimenteren. Omdat ik zo’n kleine camera had zonder spiegel, vroeg ik me af: ‘Hoe kan ik dit in mijn voordeel gebruiken?’ Het komt niet vaak voor dat je zo snel werkt”, legt de cinematograaf uit.

“Ik kon me verplaatsen, van perspectief veranderen, elke gewenste hoek uitproberen, en dit op een veel efficiëntere manier dan met een groter systeem. Zelfs de kleinste bioscoopcamera’s zijn zwaar, ze verbruiken veel batterijvermogen en je hebt een volledige crew nodig om ze te kunnen bedienen. Je kunt dan snel niet van plek of positie wisselen. Soms had ik de X-H2S op een gimbal die ik in één hand kon houden. De autofocus is zo betrouwbaar dat we geen grotere monitor of scherpsteltrekker nodig hadden.

“De camera gaf ons meer bruikbare productietijd. Het is fijn om te zien dat je op deze manier kunt werken en toch het filmische beeld kunt produceren dat je wilt.”

Met een schat aan videospecificaties in het systeem, waaronder 6.2K/30p-opname, Apple ProRes en hoge snelheid van 4K/120p, moest Joseph verfijnde selecties maken.

“Omdat we deze film in CinemaScope wilden hebben, kozen we ervoor om op te nemen in 4K. De volledige 6.2K is echt geweldig voor modevideografie, waarbij je vaak veel bijgesneden versies van hetzelfde beeldmateriaal moet leveren, maar gezien onze beeldverhouding gaf 4K ons genoeg speelruimte om ons voorkeursframe te kiezen.

“We bleven in F-Log2 voor alles wat binnenshuis werd gefilmd, omdat we altijd op zoek waren naar heldere ramen en we het meest dynamische bereik wilden behouden”, vervolgt Joseph. “Voor alle buitensequenties, toen onze acteur in de stad liep of fietste, gingen we naar F-Log1 vanwege de nog hogere sensoruitleessnelheden. Dat loonde echt. Er is een moment waarop we de camera om een hoek zwenken – en als we de clip achteraf frame voor frame bekijken, staat elke rechte lijn perfect rechtop. Het lijkt op een algemene sluiter.”

Lenzen hielpen het beeld in gelijke mate vorm te geven. Joseph verkende kort het FUJINON MKX-cinema-assortiment, maar bleef voornamelijk zitten met de nog compactere XF-lenzen.

“FUJINON MKX50-135mmT2.9 was ongelooflijk spannend. Ik kijk ernaar uit om een heel project te maken met het assortiment, omdat ze zo mooi zijn. Ze zijn gemaakt met veel glas om die kwaliteit te bereiken, maar zijn licht gebleven.”

“Onze toplens was de FUJINON XF33mmF1.4 R LM WR. Die leverde een geweldig beeld op. Ik werk met veel groothoekoptiek voor mode, wat perfect geschikt is voor dat doeleinde, maar vond dat de 50mm-equivalente brandpuntsafstand een zeer filmisch perspectief gaf. We zijn echter breder gegaan toen we dat nodig hadden – en we gebruikten met name XF30mmF2.8 R LM WR Macro en XF60mmF2.4 R Macro voor zeer gedetailleerde details van de ogen en vingers van de acteur.”

Voor filmmakers die op enig moment in hun carrière met soortgelijke instellingen werken, bevestigt Joseph dat een geminimaliseerde kit geen beperking is, maar juist een kans.

“Soms is het leuker om alles kleiner, vrijer en creatiever te houden”, onthult hij. “Je zit dan veel meer in het moment. Verlichting neemt een grote hap uit elk budget, maar met de juiste camera kun je natuurlijk licht prachtig vastleggen.

“Met alle mogelijkheden van de X-H2S, en zonder de noodzaak van veel apparatuur, wordt een film veel meer over het plannen, schrijven van een goed script en het zorgvuldig overwegen van je preproductie. De camera is er, hij doet het werk, dus focus op je ideeën. Denk na over wat je zou willen zien en wat leuk zou zijn om te maken.”

Josephs laatste advies is gebaseerd op zijn eigen ervaringen.

“Je moet beginnen met creëren”, concludeert hij. “Het is de enige manier om als filmmaker te groeien. En zoek anderen om mee samen te werken, omdat je altijd mensen nodig hebt om je ideeën mee te delen. Veel van de grootste regisseurs ter wereld begonnen zonder budget – maar wel met een enorme drang om te creëren. Doe het gewoon, zonder excuus. En geniet van het proces.”