Het temmen van de elementen

Maak van hetgeen je afschrikt een opportuniteit: Polly Rusyn legt uit hoe je je straatfotografie-aanpak kunt aanpassen aan guur weer

Zo zeker als de ochtend op de nacht volgt, zo zeker is het dat er ook dagen met een grijze lucht zullen zijn. Wanneer donkere wolken opduiken, brengen ze een uitzinnige energie met zich mee. Het wordt moeilijker om de menselijke kant van je straatfotografie vast te leggen en voordat de hemel opengaat, word je vaak bijna in duisternis ondergedompeld, met weinig tot geen natuurlijk licht, door een bewolkte hemel.

Maar temidden van het drama wacht een meer gedurfde soort straatfotografen – zij die openstaan voor het rijke potentieel en de artistieke uitdagingen. Eén zo’n creatieveling is X-fotograaf Polly Rusyn.

Hoewel Polly over het algemeen positief is ingesteld, was het niet gemakkelijk om deze vaardigheid aan te leren. “Op bewolkte dagen vervaagde mijn wil om te fotograferen tot een kleur die bij de lucht paste,” mijmert ze. “In Londen heb ik meer dan genoeg van die dagen gehad. Als het warm en licht is, is er meer activiteit buiten, mensen stralen altijd en de kleuren zijn helderder. Bovendien heb je schaduwen, silhouetten en lichtvlekken om mee te spelen en je eigen stemming wordt er ook beter van.

“De eenvoudigste methode om betere resultaten te krijgen op een saaie dag is terug te vallen op monochroom. Het is een andere manier van kijken – en je moet goed op het contrast letten, om ervoor te zorgen dat onderwerpen opvallen. Maar ik ben zelf als het ware getrouwd met kleur!”

Polly’s kenmerkende straatfotografie is een betoverende mix van het tastbare en het onwerkelijke. Ze opent een deur naar een wereld van serendipiteit, met vaak surrealistische onderwerpen tegen een achtergrond die we allemaal herkennen als het alledaagse. Haar fotografie verleidt haar publiek om twee keer te kijken, om zich af te vragen wat ze hebben gezien. Om dit te bereiken, maakt Polly veel gebruik van stevige spatten van levendige tinten.

“Wat gebeurt er als je al die zonnige goedheid weghaalt?” vraagt ze. “Je moet harder werken. De gevestigde esthetiek is er niet meer om op terug te vallen, dus je observatie moet gericht zijn op verhaal en inhoud. Ik heb mijn eigen aversie overwonnen door miniprojecten afhankelijk te maken van slecht weer. Nu heb ik een handvol technieken ontwikkeld die me helpen betere kleurenfoto’s te maken als de omstandigheden niet ideaal zijn.”

Ten eerste moet je ervoor zorgen dat je camera is uitgerust om de elementen te trotseren – en de resultaten te leveren die je voor ogen hebt. Omdat Polly discreet wil blijven, kiest ze meestal voor de FUJIFILM X100V, compleet met weerbestendigheidskit. Op andere momenten kiest ze voor de FUJIFILM X-T3. Er is ook een trio XF-objectieven dat bij uitstek geschikt is voor deze omstandigheden. De XF16mm F1.4 R WR biedt een weids beeld en een snel maximaal diafragma, terwijl de XF23mm F2 R WR ongelooflijk scherp is en licht van gewicht blijft. De XF27mm F2.8 R WR is de meest compacte van allemaal en trekt waarschijnlijk geen aandacht, zelfs niet in het hart van de actie.

Polly begint met praktisch advies en geeft een inkijk in haar favoriete instellingen. “Met minder licht moet je langzamer fotograferen om een grote scherptediepte te behouden zonder onscherpe bewegingen – tenzij dat een creatieve keuze is,” voegt ze eraan toe. “Mijn diafragma zit meestal ergens tussen F5.6 en F8. Ik stel een sluitertijd in van 1/250 sec tot 1/500 sec en verhoog dan de ISO. Dat is de instelling waar ik het meest bereid ben compromissen te sluiten – en Fujifilm-camera’s gaan heel goed om met hoge ISO-waarden!”

Voor sommigen lijkt de kleur in haar foto’s van Polly zelf uit te stralen – elk beeld is doordrongen van een uitbundige charme. In haar ogen komt het neer op iets meer concreet. Aandacht.

“Geïnspireerd door de Glasgow-serie van documentairefotograaf Raymond Depardon, ga ik op sombere dagen op zoek naar mensen die felle kleuren dragen tegen een relatief monochrome achtergrond,” legt Polly uit. Maar als mens hebben we de neiging reactief te zijn; somber weer wordt weerspiegeld door gedempte kleding. Persoonlijke identiteiten worden weggestopt, beschermd tegen de elementen, onder lange, zwarte jassen en verder verborgen door paraplu’s. Als je geluk hebt, vind je een meedogenloze optimist of, zoals Polly, kun je op kinderen vertrouwen. “Kinderen dragen het hele jaar door leuke, levendige kleding. Bovendien zijn ze altijd aan het rennen en spelen, waardoor ze een levendig gevoel van beweging geven aan straatfotografie.

“Een andere techniek is het vinden van een zo kleurrijk mogelijke achtergrond,” vertelt Polly. “Een poster, een met graffiti bedekte muur, een rij geschilderde huizen of een etalage zijn perfect. Zet je frame klaar en wacht tot iemand langskomt om leven aan de scène toe te voegen. “

Bij gebrek aan een geschikte achtergrond, stelt Polly voor om je onderwerpen van dichterbij te bekijken. “Je kunt de aandacht volledig afleiden van de saaie dag door je te richten op een interessant detail, zoals een kledingstuk of de manier waarop mensen hun handen houden. Ga zo dichtbij als je kunt, en onthoud dat je later meer kunt uitsnijden. Vooral kleurrijke details zien er fantastisch uit als een set.”

Hoewel Polly’s tips tot nu toe omwegen waren, zijn er unieke voordelen van bewolking. Het verspreide licht valt zonder onderscheid op iedereen en door de afwezigheid van harde schaduwen ontstaat de mogelijkheid voor gelijkmatig belichte collectieve foto’s.

“Op een zonvrije dag, is er niets om gezichten te verduisteren. Ik ga graag naar drukke plaatsen en kijk hoeveel ik er in één beeld kan krijgen. Het is moeilijk, want er zijn veel bewegende delen, dus laat je niet ontmoedigen als je niet meteen verbluffende resultaten krijgt,” verzekert Polly. “Speel eens een spelletje met jezelf en kijk hoeveel gezichten je duidelijk kunt documenteren met een minimale overlap.”

“De uitdaging zal je een betere straatfotograaf maken,” beweert ze, voordat ze eindigt met een lach. “Wie heeft er trouwens mooi weer nodig?”