Laura Núñez vertelt hoe ze voor schilderachtige composities van dieren in hun natuurlijke omgeving kiest
Laura Núñez is een Spaanse natuurfotograaf en natuurbeschermer die met haar foto’s en video’s aandacht vraagt voor bedreigde en minder bekende diersoorten. Ze reist tegenwoordig de hele wereld rond om haar werk te doen, maar ontdekte haar passie voor het fotograferen van dieren al op jonge leeftijd.
“Als kind, tijdens weekendjes weg met mijn familie, hadden we altijd van die typische camera’s met filmrolletjes bij ons”, herinnert Laura zich. “Mijn ouders namen ze altijd mee om foto’s van mij te maken. Zodra ze echter even niet keken, gebruikte ik die camera’s om kikkers en sprinkhanen te fotograferen.
De spanning van het wachten om te zien hoe die foto’s eruit zouden zien, en het vastleggen van een blijvend archief, waardoor ik in alle rust de details van elke soort kon bestuderen, hebben mijn eerste ervaringen in de natuur gevormd”, vertelt ze.
Een leerproces
Naarmate de beeldtechnologie veranderde, veranderde ook Laura’s relatie met de fotografie. “Ik ben van een kind die pure en onschuldige foto’s maakte, veranderd in iemand die, toen het digitale tijdperk begon, ontdekte dat ik foto’s naar mijn computer kon uploaden, om ze te gebruiken om diersoorten te documenteren voor mijn studieprojecten voor biologie”, vertelt ze.
“Toen ik klaar was met studeren, besefte ik pas hoeveel informatie die dossiers bevatten. Ik wilde deze observaties delen met vrienden en geïnteresseerde collega’s, om zo mensen te helpen deze dieren te ontdekken en hen bewust te maken van de noodzaak om ze te beschermen.
Dat is de reden waarom ik me ben gaan richten op natuurbehoud, een opleiding tot natuurgids heb gevolgd en begonnen ben met het delen van content op sociale media.”
Laura, die nu vele jaren ervaring heeft met het fotograferen van wilde dieren, heeft sinds haar eerste foto’s in archiefstijl een lange weg afgelegd. Maar ze denkt dat er altijd nog meer te leren valt.
“Ik draag altijd een camera bij me. En elke dag wanneer ik thuiskom heb ik wel weer iets nieuws geleerd”, vertelt ze. “Vaak kom ik terug zonder de foto die ik had willen maken, maar met nieuwe informatie.
Zoals weten wanneer een bepaalde soort in een gebied aankomt, of ontdekken welke afstand het van mij af gezien nodig heeft voordat het wegvliegt. Na veel proberen, fouten maken maar niet opgeven, lukt het me dan uiteindelijk toch om de foto te maken.”
Door de jaren heen heeft Laura ook veel geleerd over bewust creëren. “Het is van essentieel belang om informatie voor het publiek die de foto te zien krijgt aan te passen”, benadrukt ze. Laura wil de aandacht vestigen op online platforms waar video’s centraal staan. Ze werkt daarom aan foto’s die de aandacht trekken.
“Ik werk slechts binnen één beeld”, merkt ze op. “Omdat ik weet dat mensen maar ongeveer vijf seconden naar een online bericht kijken, probeer ik vanaf de eerste seconde een verrassing te creëren. Daarom streef ik ernaar om unieke en originele foto’s te maken – en dat kost tijd.”
Adaptatie
Het maken van foto’s van wilde dieren die de aandacht van mensen trekken, is makkelijker gezegd dan gedaan. Het is, normaal gesproken, voor wat betreft veel dieren een hele uitdaging om een foto van ze te kunnen maken.
“Om wilde dieren te kunnen fotograferen is een proces van aanpassing nodig”, legt Laura uit. “Dieren detecteren je lang voordat jij ze ziet. Sommigen gaan meteen weg, anderen blijven verstopt terwijl ze je in de gaten houden, volledig stil en alert op je bewegingen.”
“Onze lichaamsgeuren, onze ademhaling en onze aanwezigheid verraden ons, wat het in het begin een beetje lastig maakt”, geeft ze toe. “Ik denk dat wat het fotograferen van wilde dieren zo bijzonder maakt, geduld is. Door te observeren hoe de omgeving beweegt en hoe jouw aanwezigheid daarop van invloed is, kun je veel aanwijzingen krijgen over hoe je moet handelen.”
“Als je erin slaagt om een onderdeel van het ecosysteem te worden, je impact op het milieu te stabiliseren – terwijl je je daar goed bij voelt – wordt het makkelijker om snel te reageren op elke prikkel in je omgeving.”
Leren hoe verschillende soorten reageren is een goed begin, maar Laura vertelt dat elk dier zijn eigen unieke persoonlijkheid heeft. “Een vrouwelijke das gedraagt zich heel anders dan een mannetje. Bovendien heeft elk vrouwtje in die groep haar eigen manier van doen”, legt ze uit. “Hetzelfde geldt voor vogels of hagedissen – afhankelijk van wat ze eerder hebben meegemaakt, zullen ze in verschillende mate bang of nieuwsgierig zijn.”
“Je aanpassen aan hun voorkeuren hoort bij het fotograferen en, voor mij althans, is dat het leukste en opwindendste deel. Die momenten waarop dieren besluiten om iets met je te delen zijn voor natuurliefhebbers echt uniek. En het maakt niet uit dat ze maar even duren, want dankzij de fotografie kunnen we ze op elk moment opnieuw beleven.”
De beste apparatuur voor het fotograferen van wilde dieren
“De afgelopen drie jaar heb ik met Fujifilm-apparatuur gewerkt, met een set-up rond mijn FUJIFILM X-H2S, die functies heeft die perfect zijn voor het fotograferen van wilde dieren”, aldus Laura. De supersnelle processor en gestapelde sensor van de camera zorgen voor ongelooflijk snelle prestaties.
“De natuur verandert in een oogwenk; het is een doorlopende, steeds terugkerende cyclus van willekeurige omstandigheden. In een omgeving waar alles zo snel verandert, is snelheid en direct scherpstellen superbelangrijk, zodat ik nooit die belangrijke momenten mis.”
“Ook zijn we allemaal bekend met de wet van Murphy”, voegt Laura toe, verwijzend naar het gezegde dat als iets mis kan gaan, het ook mis zal gaan. “Een geheugenkaart raakt vol en een batterij gaat leeg net wanneer je ze het hardst nodig hebt. Maar de batterij van de X-H2S gaat lang mee, zodat je lange buitensessies kunt schieten, zelfs bij temperaturen onder nul.”
“Elk jaar in mei ga ik op expeditie naar de Svalbard-archipel, en het is belangrijk dat ik hier even stilsta bij de ergonomie van deze camera. Met zijn stevige en weerbestendige behuizing, die goed beschermt tegen stof en vocht, kan ik hem veilig meenemen over de golven van de Noordelijke IJszee en door een stevige sneeuwbui”, merkt ze op.
“Toen ik voor het eerst een Fujifilm-camera probeerde, was ik vooral onder de indruk van de kleuren”, herinnert Laura zich. “Dankzij Film Simulations en de geweldige beeldkwaliteit lijken de foto’s bijna tastbaar en vergeleken met andere merken zijn de kleuren het meest natuurlijk en levensecht. Als je een foto hebt die je bijna niet hoeft te bewerken, hoef je minder tijd aan nabewerking te besteden. Dat is cruciaal voor mensen die actief zijn op sociale media en snel content moeten maken zonder dat de kwaliteit eronder lijdt.”
Wat betreft de keuze van lenzen biedt de X Serie uitstekende prestaties bij alle brandpuntsafstanden – en Laura noemt een favoriet aan beide uiteinden van het spectrum.
“Het objectief die ik het meest gebruik, en die me door zijn dynamiek en veelzijdigheid in compositie de kans geeft om me tussen het struikgewas te verstoppen en van een afstand te wachten tot het dier zich op zijn gemak voelt bij mijn aanwezigheid, is de FUJINON XF150-600mm F5.6-8 R LM OIS WR”, legt ze uit.
“Bijna elk objectief die ik heb, is gekozen op basis van de dieren die ik wil fotograferen. Ik gebruik bijvoorbeeld ook een groothoek objectief FUJINON XF10-24mm F4 R OIS WR, waarmee ik kleinere dieren zoals insecten, spinachtigen, amfibieën en reptielen kan fotograferen.”
“Dit zijn groepen dieren die ik ‘de vergeten dieren’ noem, omdat normaal gesproken niemand aandacht aan ze besteedt. Maar dit soort foto’s kan helpen om ze te laten zien, door de sluier die eromheen hangt weg te halen en de wereld te laten zien hoe belangrijk het is om deze dieren en het milieu dat we delen te beschermen.”
Advies ter afscheid
Voor degenen die inspiratie willen halen uit haar werk en hun eigen weg willen vinden in de fotografie van wilde dieren, zegt Laura dat je niet moet zoeken naar snelle oplossingen, want de langere weg is vaak de meest bevredigende.
“Ik zou mensen willen zeggen dat ze zichzelf niet moeten dwingen om fotograaf te worden alleen omdat ze dat willen – met andere woorden, niet naar het einddoel te streven, maar te genieten van het begin”, zegt ze. “Het is een voortdurend proces van durf en vallen en opstaan, dus frustratie is geen optie.”
“Vaak zullen de resultaten niet helemaal zijn wat we hadden gehoopt, maar zonder dat deel kan het proces niet worden voltooid.”
Als afscheidsadvies geeft ze haar eigen mening over wat een echt geweldige foto van wilde dieren is. “Voor mij is het een foto die aandacht besteedt aan detail”, vertelt ze. “Wilde dieren zijn onvoorspelbaar, en daarom is het best lastig om alles in de natuur op zijn plek te houden.”
“Als we er echter in slagen om de juiste omstandigheden te vinden, met het juiste licht en de juiste schaduwen, en een compositie hebben die bijna aan een schilderij doet denken, dan weten we dat we het beste hebben gehaald uit wat de natuur ons biedt en een kunstwerk hebben gecreëerd.”
