De elementen temmen

Polly Rusyn vervangt het beklemmende door kansen en legt uit hoe ju uw straatfotografie-aanpak  kunt herkaderen wanneer u wordt geconfronteerd met slecht weer

Zo zeker als de dageraad volgt op de nacht, zullen grijze luchten zeker komen. Wanneer donkere wolken omrollen, brengen ze een hectische energie met zich mee. Pretenties worden gedropt terwijl doorweekte zielen naar dekking rennen te midden van een waterval van grote, vette regendruppels.  Mogelijkheden om de menselijke kant van je straatfotografie vast te leggen, worden moeilijker te vinden en voordat de hemel opengaat, zult u vaak merken dat u in halfduisternis wordt ondergedompeld, met weinig tot geen natuurlijk licht, van een bewolkte hemel.

Maar te midden van het drama waakt een meer gedurfd ras van straatfotografen – open voor het rijke potentieel en de artistieke uitdagingen die voor hen liggen. Een van die creatievelingen is X-Photographer Polly Rusyn.

Hoewel over het algemeen positief in vooruitzichten, was dit geen gemakkelijke vaardigheid om aan te scherpen voor Polly. “On bewolkte dagen, mijn wil om te fotograferen vroeger om te vervagen tot een schaduw die overeenkwam met de lucht,” mijmert ze. ” Wonend in Londen, heb ik meer dan mijn deel gehad. Als het warm en helder is, is er meer activiteit buiten, mensen stralen altijd en kleuren zijn helderder.  Bovendien heb je schaduwen, silhouetten en lichtzakken om mee te spelen en is je eigen humeur ook verhoogd.”

“De eenvoudigste methode om betere resultaten te krijgen op een saaie dag is om terug te keren naar monochroom. Het is een andere manier van kijken – en je moet rekening houden met contrast, om ervoor te zorgen dat onderwerpen opvallen. Maar zelf ben ik  getrouwd met kleur!”

Polly’s onderscheidende werk van straatfotografie is een betoverende mix van het tastbare en onwerkelijke. Ze opent een deur naar een wereld van serendipiteit, met vaak surrealistische onderwerpen  tegen een achtergrond die we allemaal herkennen als het alledaagse.  Haar fotografie verleidt haar publiek om twee keer te kijken, om zich af te vragen wat ze hebben gezien.  Om  dit te bereiken, vertrouwt Polly sterk op stevige spatten van levendige tinten.

“Wat gebeurt er als je al die zonnige goedheid wegneemt?”, vraagt ze zich af. “Je moet harder werken. De gevestigde esthetiek is er niet om op terug te vallen, dus je observatie moet gericht zijn op verhaal en inhoud. Ik overwon mijn eigen afkeer door miniprojecten afhankelijk te maken van slecht weer.  Nu heb ik een handvol technieken ontwikkeld om betere kleurenfoto’s te maken wanneer de omstandigheden niet ideaal zijn.”

Ten eerste is er de kwestie van ervoor te zorgen dat uw handtas is uitgerust om de elementen te hanteren – en de elektrische resultaten te leveren waar u naar verlangt.  Met de wens om discreet te blijven, kiest Polly meestal voor de FUJIFILM X100V, compleet met weerbestendigheidskit. Wanneer de eisen veeleisender zijn, grijpt ze naar de FUJIFILM X-T3. Er is ook een drietal XF objectieven die bij uitstek geschikt zijn voor deze omstandigheden. De XF16mmF1.4 R WR biedt een weids beeld en een snel maximaal diafragma, terwijl de XF23mmF2 R WR ongelooflijk scherp is en licht van gewicht blijft. De XF27mmF2.8 R WR is de meest compacte van allemaal, onwaarschijnlijk om de aandacht te trekken, zelfs niet in het hart van de actie.

Polly opent met praktisch advies en deelt een kijkje in haar favoriete instellingen. “Met minder licht moet je vertragen om een diepe scherptediepte te behouden zonder wazige bewegingen – tenzij dat een creatieve keuze is,” voegt ze eraan toe. “Ik stop meestal ergens tussen F5.6 en F8. Ik stel een sluitertijd in van 1/250 sec naar 1/500 sec en verhoog vervolgens de ISO. Dat is de instelling waar ik het meest bereid ben om compromissen te sluiten – en Fujifilm-camera’s kunnen heel goed omgaan met hoge ISO’s!”

Voor sommigen  lijkt de kleur in haar foto’s van Polly zelf – elk frame doordrenkt van uitbundige charme.  In haar ogen komt het neer op iets beslist concreters. Aandacht.

“Geïnspireerd door de Glasgow-serie van documentairefotograaf Raymond Depardon, zoek ik op sombere dagen mensen op die felle kleuren dragen tegen een relatief monochrome achtergrond,” legt Polly uit. Maar als mensen hebben we de neiging om een reactief stel te zijn; somber weer wordt weerspiegeld door gedempte kleding. Persoonlijke identiteiten weggestopt, beschermd tegen de elementen, onder lange, black jassen en verder verborgen door paraplu’s.  Als je geluk hebt, zul je een meedogenloze optimist vinden of, zoals Polly doet, kun je op kinderen vertrouwen. “Kinderen dragen het hele jaar door mooie, levendige kleding  . Bovendien zijn ze altijd aan het rennen en spelen, waardoor straatfotografie een levendig gevoel van beweging krijgt.

“Een andere techniek is het vinden van de meest kleurrijke achtergrond die je kunt vinden,” zegt Polly. “Een poster, een met graffiti bedekte muur, een rij beschilderde huizen of een etalage zijn perfect. Stel je frame in en wacht tot er iemand langskomt en voeg leven toe aan de scène. “

Bij gebrek aan een passende achtergrond stelt Polly voor om je onderwerpen nader te bekijken. “Je kunt de saaie dag volledig afleiden door je te concentreren op een interessant detail, zoals een kledingstuk of hoe ze hun handen vasthouden. Kom zo dichtbij als je kunt en onthoud dat je later meer kunt bijsnijden. Vooral kleurrijke details  zien er fantastisch uit als set.”

• 
• 

Hoewel polly’s tips tot nu toe tijdelijke oplossingen zijn geweest, zijn er unieke voordelen van bewolking.  Diffuus licht valt op iedereen zonder onderscheid en bij gebrek aan harde schaduwen ontstaat de mogelijkheid voor gelijkmatig belichte collectieve foto’s.

“Op een zonvrije dag is er niets om gezichten te verdoezelen. Ik vind het leuk om drukke plaatsen te bezoeken en te zien hoeveel ik er in één frame kan krijgen. Het is moeilijk, omdat er veel bewegende delen zijn, dus wees niet ontmoedigd als je niet meteen verbazingwekkende resultaten krijgt,” verzekert Polly. “Misschien een spelletje met jezelf spelen en kijken hoeveel gezichten je duidelijk kunt documenteren met minimale overlap.”

Zeker gehecht aan de heerlijke zon, de zorgeloze momenten die erin te zien zijn, en de kenmerkende esthetiek die ze daar heeft gevonden, is zelfs Polly Rusyn niet standvastig afgezet tegen minder gematigde omstandigheden.

“De uitdaging maakt je een betere straatfotograaf”, beweert ze, voordat ze eindigt met een lach. “Wie heeft  er eigenlijk mooi weer nodig?”