Guillaume Flandre legt uit hoe een open mentaliteit essentieel is voor succesvolle straatfotografie
Guillaume Flandre is een in het Verenigd Koninkrijk gevestigde fotograaf die een mix van straat- en reisfoto’s maakt. “De grens tussen reis- en straatfotografie is vervaagd”, beweert hij. “Ik maak ook graag streetstyle-foto’s wanneer ik toch op reis ben. Veel van mijn inspiratie komt van straatfotografie, dus dat vind ik leuk om te zien en te creëren.”
Guillaume heeft veel respect voor de pioniers van de straatfotografie uit de 20e eeuw, hoewel zijn veelzijdige stijl ook geïnspireerd is op hedendaagse creatievelingen en compleet andere beeldgenres.
“Ik word geïnspireerd door klassieke fotografen zoals Henri Cartier-Bresson en Joel Meyerowitz. Ik word ook geïnspireerd door een Amerikaanse straatfotograaf die nu actief is, genaamd Joe Greer. Hij reist veel, dus als fotograaf kan ik me daarin vinden.
“Ik hou ook van modefotografie en stillevens”, vervolgt Guillaume. “Ik haal inspiratie uit allerlei soorten fotografie.”
Een ruimdenkende aanpak
Omdat hij grotendeels op tot dan toe onbekende locaties werkt, kan Guillaume niet vertrouwen op lokale kennis als basis voor zijn composities. Daarom probeert hij zijn verwachtingen te temperen en zich gewoon te laten leiden door de energie die hij vindt.
“Ik ben ruimdenkend als het gaat om het soort foto’s dat ik ga maken”, legt hij uit. “Ik heb niet per se een duidelijk plan of een duidelijke hoek in gedachten. De eerste uren ben ik aan het experimenteren en rondwandelen, en neem in gedachten veel beelden door totdat er iets interessants opkomt en ik denk: ‘Dat is een hoek die ik iets meer zou willen verkennen.’”
“Soms wordt dat een specifieke serie, terwijl ik andere keren veel verschillende soorten foto’s maak en achteraf de samenhang in het bewerkings- of selectieproces vind. Vaak is er een verband waar ik me niet bewust van ben als ik de foto maak.
“Ik stap er blind in, eigenlijk. Ik zie wel wat er gebeurt op de momenten die je nooit kunt voorspellen. Dat is wat straatfotografie superleuk maakt – je weet nooit wat je tegenkomt.”
Toch zijn er wel bepaalde basisbeginselen waar Guillaume met vertrouwen op kan terugvallen wanneer hij een resultaat nastreeft. “Er zijn dingen waar ik meestal gebruik van kan maken – veelvoorkomende patronen. Als je een mooi licht ziet tegen een interessante achtergrond, een specifieke textuur, een reflectie, dan gebruik ik dat om mijn geluk af te dwingen”, beweert hij. “Ik blijf daar, kadreer die achtergrond en wacht tot er iets voor me gebeurt.
“Geduld werkt echt in straatfotografie; als je daar staat en wacht, zal er zeker iets interessants gebeuren. Dit is natuurlijk niet altijd het geval, maar ik wacht soms een half uur omdat er een achtergrond is waar ik iets mee wil doen en ik wacht op het moment dat komt.”
Ondertussen houdt Guillaume zijn omgeving in de gaten en zorgt ervoor dat er niets onverwachts langskomt. “Dat is de reactievere kant”, voegt hij toe. “Ik ben altijd alert op iets dat voor me gebeurt en ik zorg ervoor dat mijn camera al in mijn handen ligt, klaar om te fotograferen met een omgeving die logisch is voor de verlichting en omgeving. Ik ben er altijd vrij zeker van dat als er snel iets voor me gebeurt, ik een scherpe foto krijg.”
De straten in kaart brengen
Om hem in zijn werk te helpen, houdt Guillaume een uitgebreid overzicht bij van veelbelovende fotoplekken. “Het is onderzoek dat nooit af is”, erkent hij. “Ik heb altijd een kaart met interessante locaties die ik nog nooit heb bezocht. Als ik toevallig ergens jaren later nog eens terugkom, heb ik referenties van dingen die ik de vorige keer heb opgemerkt.”
Bij aankomst op een nieuwe plek gaat Guillaume meestal eerst naar een centrum van activiteit. “Ik ga misschien naar een grote markt of een zeer drukke straat omdat er veel mensen zijn die alle kanten opgaan. Ik voel me meestal aangetrokken tot drukkere plekken, maar soms vermijd ik deze liever en begin ik rond te dwalen. “Ik ga naar een buurt vanwege een grote drukke straat, maar dan neem ik wat zijstraatjes en verken de rustige gebieden eromheen. Ik vind interessante plekken waarvan ik niet wist dat ze bestonden.”
Ondanks zijn liefde voor verkenning is het maken van foto’s die zijn bevindingen perfect weergeven niet Guillaume’s voornaamste intentie. “Mijn doel is niet noodzakelijkerwijs om documentairefotograaf te zijn”, merkt hij op. “Het gaat er niet om de gebeurtenis vast te leggen zoals die plaatsvindt, maar meer om een prachtige foto te maken.
“Natuurlijk is dat afhankelijk van wat ik mooi vind. Maar mijn echte motivatie is om iets alledaags te nemen, iets wat een gewone persoon misschien niet mooi zou vinden, en de schoonheid ervan te laten zien.
“Zelfs als ik geen camera bij me heb, kijk ik altijd rond en merk ik dingen op. Het is bijna een kinderlijke verwondering voor de wereld. Ik probeer te laten zien wat ik met mijn fotografie zie. Het is een manier om te zeggen: ‘Kijk hier eens naar. Ook al is het een prullenbak, het kan nog steeds mooi zijn.”
Guillaume’s apparatuur voor straatfotografie
“Mijn huidige camera is een FUJIFILM X-T5 en ik heb waarschijnlijk de afgelopen tien jaar steeds dezelfde hoofdlenzen gebruikt”, merkt Guillaume op. “Dat zijn de FUJINON XF56mmF1.2 R en de XF23mmF1.4 R. Ik vind beide geweldig voor zeer verschillende soorten foto’s, ook al is een 56 mm lens geen klassieke brandpuntsafstand voor straatfotografie.
“Er is minder variatie met de 23 mm, maar je krijgt wel veel beweging binnen het beeld door de mensen en elementen.
“Met de 56 mm moet je je op één ding concentreren, dus je hebt de neiging om foto’s van details te maken of het beeld af te vlakken, en dat kan een interessant effect creëren. Zo kun je een hele serie maken, afgewisseld tussen brede frames en details.
“Van tijd tot tijd probeer ik andere lenzen, maar ik kom toch steeds weer terug bij deze twee. Soms neem ik beide mee gedurende de dag, en andere keren heb ik zin om nog lichter te reizen, dus pak ik de camera en denk: ‘Op deze specifieke dag waag ik het erop – ik ga vol voor de 23 mm.’
“Ik mis meestal bepaalde dingen op de eerste dag en zie veel kansen waardoor ik denk dat overstappen op de 56 mm een betere keuze kan zijn. Zo wissel ik lenzen af.”
Hoewel het ontmoedigend kan zijn om de kans op een mooie foto verloren te zien gaan vanwege beperkingen van de apparatuur, ziet Guillaume dit als een manier om creativiteit te stimuleren.
“Ik moet accepteren dat ik wat foto’s mis”, legt hij uit. “In het begin is het moeilijk, maar nu zie ik het als een uitdaging: ‘Vandaag vind ik prachtige beelden met deze lens.’ Daarom denk ik ook dat het belangrijk is om zonder een bepaald doel en met een open blik rond te lopen, want dan begin je kansen op te merken.”
Voor een camerabehuizing voor straatfotografie biedt de 40,2-megapixel X-T5 een perfecte balans tussen draagbaarheid en prestaties op een manier die past bij de smaak van Guillaume. “De X-T5 is precies het juiste formaat voor mij”, zegt hij. “Ik hou van het GFX systeem – ik heb het gebruikt voor straatfotografie. Het heeft een interessante beeldverhouding en levert een aantal zeer goede details.
“Maar uiteindelijk is de X-T5 zowel licht als discreet, wat betekent dat ik hem gemakkelijker mee kan nemen op langere reizen. Hij is geweldig als het gaat om kwaliteit en er is een goede burst-modus, waarmee je zeker weet dat je de perfecte foto maakt bij straatfotografie.
Blijf positief
Met jarenlange ervaring in het genre heeft Guillaume geleerd nooit stil te staan bij gemiste kansen. “De belangrijkste les is veerkracht”, stelt hij. “Je zult veel foto’s missen en veel mooie momenten verprutsen, momenten die de foto van je leven hadden kunnen zijn. Foto’s die wazig zijn, je bent te laat om je camera te pakken of je hebt net geen camera bij je.
“Je moet veerkrachtig zijn en doorgaan. Je zult je geluk afdwingen en de volgende keer zal er iets geweldigs gebeuren. Het zal nooit precies zijn wat je zocht, maar dat moet je gewoon loslaten. Je kunt je in je hoofd herinneren wat er is gebeurd. Niet alles hoeft een foto te zijn.”
In plaats daarvan stelt hij voor om vooruit te kijken naar je volgende geweldige beeld. Evenzo stelt Guillaume dat twee componenten moeten worden gecombineerd om een werkelijk uitstekende straatfoto te maken.
“Een goede straatfoto verrast je. Het kan zijn dat de scène zelf verrassend is – je wist niet dat dit zou kunnen gebeuren”, mijmert hij.
“Maar de foto’s die ik verkies zijn de foto’s waarbij de content, de scène die zich afspeelt, op zichzelf al interessant is, maar ook op een prachtige manier is gekadreerd waardoor de scène nog beter tot zijn recht komt.
“De combinatie van beide is iets wonderbaarlijks. Als je zo’n foto ziet, vraag je je af: ‘Hoe maak je überhaupt zo’n foto?’ Je stelt je voor dat het in scène is gezet, want het is zo’n uniek moment dat op een esthetisch perfecte manier is vastgelegd. Als je die combinatie bereikt, heb je een geweldige foto. Dat is altijd het doel.”
